Boek: Echte mannen eten geen kaas
Schrijfster: Maria Mosterd
Mening over dit boek:
Dit boek vond ik minder leuk dan het eerste boek wat ik
gelezen heb, De Reünie. Dat komt omdat in dit boek heel erg veel drama zit. Dat
maakt mij depressief. Maar ik wilde wel heel erg graag weten hoe het zou
aflopen met Maria. Daarom las ik het boek snel uit. Het boek valt snel te
lezen, er zitten geen hoofdstukken in. Het loopt aan 1 stuk door. Ik vind
Maria, de hoofdpersoon, best wel een beetje dom. Ze leek in het begin van het
boek best slim. Maar als ze dan ineens gaat spijbelen om bij Manou te zijn snap
ik niet helemaal. Je gaat toch gewoon naar school? School ziet echt wel dat je
er vet vaak niet bent, waarom belt school haar moeder dan niet op? Dat vind ik
echt heel erg raar aan dit boek. Ook snap ik niet waarom haar moeder niks heeft
gemerkt van het hele loverboy-verhaal. Het ging tenslotte 4 jaar zo door.
Gelukkig heeft Maria de goede keuze gemaakt door naar India te vertrekken om
Manou te vergeten. Al met al, het was wel een leuk boek om te lezen.
Samenvatting:
Maria, een meisje van 12 jaar woont in de stad Stenenmuur.
Ze woont bij haar zusje en moeder. Op haar eerste schooldag fietst ze samen met
haar beste vriendin Nikki naar de middelbare school. Daar aangekomen hebben ze
de aandacht getrokken van een groep jongens rondom het parkeerterrein. Ze zien
er rijk uit en hebben de muziek hard aan staan. Dan roept één van de jongens
iets in de richting van Maria. Maar Maria is verlegen en loopt door zonder iets
terug te zeggen tegen Manou. School vindt ze saai en thuis verveelt ze zich.
Haar moeder werkt en haar zusje zit steeds achter de computer. Ze heeft wel een
goede vriendin, maar ze wil meer. Ze fantaseert en vraagt zich af hoe het zou
zijn, als een van die jongens haar vriendje zou zijn. De volgende dag komt ze
aan op school en die jongen van gisteren zegt weer wat. Maria besloot om iets
terug te zeggen. Vanaf die dag veranderde haar leven voor goed. Die jongen nam
haar mee naar overal vreemde plekjes, ze gaat spijbelen en gaat steeds vaker
met die jongen mee. Ze wilde spanning in haar leven en een vriendje. Wat ze
vooraf niet wist, was dat bij de eerste keer toen ze mee ging al gaat leren
blowen en seks gaat hebben met vreemde mannen. Ze werd ontmaagd en bedreigd: ze
kon en mag niet stoppen. Manou slaat haar en chanteert haar en speelt met zijn
mes. Ze was bang en had nooit gedacht dat hij zo zou zijn en dat hetgene wat
zij verlangt haar grootste nachtmerrie zou worden. Wat heel onschuldig begon
met een praatje en glimlach, breidde zich uit tot het toekijken hoe mensen in
elkaar geslagen worden, meisjes ronselen, drugs dealen, reisdocumenten
vervalsen, seks hebben met meerdere en verschillende mannen. Uiteindelijk
beseft ze dan ook dat ze in de val zat van een loverboy. Maar ze kon niet
dingen ongedaan maken of de werkelijkheid terugdraaien. Ze kon ook nergens hulp
vragen. Zodra ze dat doet, dan zouden er hele erge dingen gebeuren met haar of
haar familie, heeft ze begrepen. En wat zou haar moeder denken, als ze weet dat
haar dochter in dit criminele circuit leeft. De gezondheid van Maria gaat
achteruit, ze blowt en spijbelt te veel. Ze houdt van Manou, maar aan de andere
kant mag zij hem ook niet. Hij doet soms heel aardig, maar het volgende moment
dan verandert hij weer. Maria is verward. Ze kon het niet meer aan. Ze wilde
niet meer gebruikt worden als neukvoer en wilde niet meer geld maken voor
Manou. Ze huilt en rent weg en op school werd ze geroepen door de decaan. Ze
vragen wat er met haar aan de hand is. Eerst wilde ze het niet vertellen, omdat,
ten eerste, ze zich verlaten voelt door de mensen om haar heen en ten tweede
mocht ze niks zeggen van Manou. Maar uiteindelijk wordt alles langzaam gelekt.
Ze werd overal heen gestuurd om af te kicken en te revalideren in de
samenleving. Maar overal bleek ze niet veilig te zijn. Ze denkt vaak aan Manou,
ze voelt zich nog steeds als een slaaf van hem en wil bij hem zijn. Maar ze
beseft ook dat ze alleen maar mishandeld wordt bij hem. Uiteindelijk heeft ze
gekozen om naar het buitenland gaan, ver bij Manou vandaan.
Deze samenvatting komt van http://www.scholieren.com/boekverslag/67142
. Ik heb de samenvatting een klein beetje aangepast want er stonden een paar
fouten in.
Opdracht (brief aan de hoofdpersoon):
Hoi Maria!
Wat een aangrijpend verhaal heb jij geschreven en
meegemaakt. Ik heb respect voor je dat je zo lang in een circuit hebt gezeten.
Ik zou dat niet kunnen. Maar ik had dat helemaal niet gedaan! Wat ben jij dom
zeg. Ik had wel meer verwacht van jou, je leek mij in het begin slimmer. Niet
naar school gaan, alleen voor toetsen. Dat slaat nergens op. Als ik jou was
geweest had ik echt niet de keuze gemaakt om naar Manou te gaan. Manou is
verkeerd bezig, dat kon je zo wel zien. Ik had ook nooit meegegaan met een
jongen die ik niet ken. Ik zou hem eerst wel leren kennen, maar niet gelijk bij
hem thuis! Omdat jij dus met Manou bent meegegaan, heb je eigenlijk een beetje
de rest van je leven verpest. Je had best kunnen aanzien dat hij een loverboy
is. Jammer dat je dat niet gezien hebt. Ik vond het wel goed dat je luisterde
naar Manou. Anders had je denk ik allang dood geweest. Je had misschien beter
direct aan je moeder kunnen vertellen wat je allemaal deed. Dan had zij naar de
politie kunnen gaan en was je in bescherming gebracht. Je had Manou ook niet zo
erg moeten geloven. Ik snap je wel hoor, je bent mega verliefd op een jongen en
hij (misschien) ook op jou, maar dan zou ik wel heel erg aan jezelf blijven
denken en niet alleen maar alles wat hij zegt doen. Je schrijft bijvoorbeeld
dat je zelfs naar de wc gaat als hij dat zegt. Kom op zeg, dat doe je toch niet
denk na! (Tenzij je ook echt naar de wc moet natuurlijk, dan is het logisch).
Ik ben wel blij om te lezen dat hoe meer ervaring je krijgt in het loverboy
gebeuren, hoe minder je seks moet hebben met jongens. Ik had verwacht toen ik
het begin van het boek las, dat je ook echt heel veel en vaak met iemand naar
bed moest. Dat was alleen in het begin zo. Ik had ook verwacht dat hoe langer
je dat werk deed hoe meer je moest doen. Goed van je dat je luisterde naar
Manou. Je laat wel zien dat je een hele goede vriendin bent door al zijn dingen
op te lossen als hij in het buitenland zit bijvoorbeeld. Aan het eind van het
boek lees ik meerdere keren dat je heel graag terug wilt naar Manou. Maar dan
ineens weer niet, dan weer wel. Dat was verwarrend om te lezen. Je wist donders
goed dat je niet terug wilde want je was bang voor hem. Dat snapte ik dus niet
helemaal. Maar goed, gelukkig ben je wel slim geweest aan het einde van het
boek, door te kiezen om naar India te gaan en een nieuw leven tegemoet te
komen. Dat zou ik niet doen, ik zou naar de politie gaan en Manou aangeven en
dan ergens anders gaan wonen. India zou ik een hele grote stap vinden maar ik
vind het knap dat jij die stap aandurfde. Als je de dingen deed van wat ik
verteld heb in deze brief, had je sneller van Manou en zijn jongens en natuurlijk
de andere werksters af geweest. Oh ja, en de bladzijden na je hele verhaal over
het loverboy-circuit hadden er eigenlijk niet in hoeven staan. Dat kwam op mij
over dat je echt wilde bewijzen dat dit echt gebeurd was. Je stelde je daar
echt aan, dat had je niet hoeven doen want ik geloof het verhaal zo ook wel. Ik
vind jou boek een aangrijpend boek om te lezen. Ik zou het mensen niet zo snel
aanraden want er zit veel drama in. Het las vlot, een prettig boek om te lezen.
Ik hoop dat je toch nog een fijn leven hebt, ondanks deze
gebeurtenis.
Groetjes,
Gerrie van der Bijl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten