Verwerkingsopdracht 8 - Het diner

Boek: Het diner

Schrijver: Herman Koch

Argumentatie bij Het diner

Dit boek raad ik aan bij mijn klasgenoten omdat:

Er zit een heel goed verhaal in dit boek. Tenminste, dat vind ik. Het loopt snel door, niet al te moeilijke woorden en je bent benieuwd hoe het gaat aflopen met Michel. Ik kon nou niet echt een goed beeld krijgen van Michel, want hij is tenslotte niet de hoofdpersoon. De hoofdpersoon is Paul, de vader van Michel. Het is leuk om de relatie tussen hem en zijn zoon te lezen. 

Daarnaast, vond ik dit boek het leukste boek wat ik in havo 5 heb gelezen. Dat komt omdat het boek met de tijd van nu is verbonden. Sonny Boy was een boek geschreven vanuit de oorlogsvisie. Dan heb ik nog Erik of het klein insectenboek gelezen en dat was erg onrealistisch. Het diner daarentegen was wel realistisch en dus op de tijd van nu gebaseerd. Dat is fijn om te lezen, want dan herken je je in sommige situaties. Bijvoorbeeld dat het logisch is dat je liever niet hebt dat je vader (of natuurlijk je moeder) in jou mobiele telefoon kijkt. Geheel hoofdstuk 19 gaat daar namelijk over. De vader kijkt in de telefoon van Michel. Dat vind ik eigenlijk niet kunnen. Maar in deze situatie moest het wel. 

Daarnaast vond ik de titel heel erg toepasselijk op de tekst van het boek. Het boek is verdeeld in de stappen die je bij een diner afgaat. Bijvoorbeeld het voorgerecht, hoofdgerecht en een nagerecht. Dit maakt het boek overzichtelijk. In de hoofdstukken zijn ook flashbacks, die jou als lezer wat extra informatie geven, zodat jij het boek beter snapt. 

Kortom, door de goede structuur in het boek, het goede verhaal in dit boek en de schrijfstijl gebaseerd op de tijd van nu, zo rond 2015/2016, is dit een boek wat erg aan te raden is bij klasgenoten. Het klinkt als eerste gedachte als een saai boek, want je denkt dat het over een diner gaat, die misschien wel niet lekker is of dat er tijdens een diner niet goed wordt bediend, maar nee, het is heel wat anders. Dat is verrassend, en dat maakt het alleen maar leuker.

Verwerkingsopdracht 7 - Erik of het klein insectenboek

Boek: Erik of het klein insectenboek

Schrijver: Godfried Bomans

Argumentatie bij Erik of het klein insectenboek

Dit boek zou ik zeer aanraden bij mijn klasgenoten, omdat:

Ten eerste is dit boek aantrekkelijk voor mensen die niet van actie en romantiek houden. Er zit weinig tot geen angstige momenten in dit boek. Het 'engste' was nog wel dat Erik bijna opgegeten werd door een spin in zijn droom (blz. 132) Ik heb trouwens het boek gelezen met extra grote letters, dit omdat er in de bibliotheek niet meer een boek beschikbaar was met normale letters. 

Daarnaast leest het boek vrij snel. Je wilt namelijk weten of Erik weer uit het schilderij komt, wat hij had gedroomd. In de laatste paar bladzijden wordt duidelijk dat hij helemaal niet in het schilderij is geklommen, maar dat hij alles gedroomd heeft. Er zit dus een grote spanningsboog in dit boek, want het begint al in het begin dat je leest dat hij in een schilderij is geklommen. Dit bleek dus achteraf (laatste paar bladzijden) niet waar te zijn. 

Ook zitten er weinig moeilijke woorden in het boek. Veel zinnen beginnen met: 'Nu,....' Dat komt waarschijnlijk omdat het al een wat ouder boek is. En als er dan moeilijke woorden in het boek staan, dan maakt het niet uit of je die woorden nou kent of niet. Je snapt het verhaal wel. 

Ik vond het op zich dus wel een leuk boek om te lezen. Ik was blij dat het maar een droom was, want als het boek eindigde met dat hij de lijst van het schilderij had gevonden en er 'gewoon' weer was uitgeklommen, dat het boek wel onrealistisch was. 

Ook is het natuurlijk aantrekkelijk dat het boek relatief gezien niet heel erg dik is, en dat is erg in trek bij een aantal klasgenoten.

Kortom; dit boek is geschikt voor mensen die niet van actie en romantiek houden, kleine boekjes willen lezen en het leuk vinden om een beetje onrealistisch te gaan denken.

Verwerkingsopdracht 6 - Sonny Boy

Boek: Sonny Boy

Schrijfster: Annejet van der Zijl

Argumentatie bij Sonny Boy

Ik zou Sonny Boy zeker aanraden aan mijn klasgenoten.

Dit heeft zo zijn redenen.

Het boek begint bij een hoofdstuk dat heet 'De rivier' (blz. 9). In dit hoofdstukje gaat het over Waldemar die eigenlijk 'leeft' van de rivier. Hij zou ontzettend graag willen zwemmen in de rivier. Hij kan ook heel erg goed zwemmen. Het laatste hoofdstukje gaat over 'De zee' (blz. 201). Dit hoofdstuk sluit ontzettend goed aan bij het begin van het boek. Dit hoofdstukje gaat namelijk over dat Waldemar van de brandende boot gaat en voor zijn leven gaat zwemmen. Hij kon namelijk, zoals je kon lezen in het eerste hoofdstukje, ontzettend goed zwemmen. Helaas werd hij net voor de kust, nadat hij kilometers gezwommen had, doodgeschoten. 

Daarnaast heeft het boek leuke illustraties waarmee je een beetje een beeld van het waargebeurde verhaal krijgt. Er bestaat ook een film van dit boek. Die heb ik ook gezien. De film was al ontzettend mooi, dus dat moest het boek ook wel zijn. De illustraties zijn te vinden na blz. 96 en blz. 160. 

Ook is dit boek erg gerelateerd aan de Tweede Wereldoorlog. Wie niet van de diepe details houdt van de Tweede Wereldoorlog moet dit boek maar niet gaan lezen. Een groot gedeelte van dit boek gaat over die oorlog namelijk. Ook van de periode voor de Tweede Wereldoorlog. Ik houd niet heel erg van geschiedenis, want als ik namelijk iets lees wat over de geschiedenis gaat dat gaat het het ene oor in en het andere oor weer uit, bij wijze van spreken. Het eerste deel van het boek vond ik dan ook niet veel aan. Maar ik vond het wel heel erg interessant om te lezen hoe het met Waldemar en Rika verliep tijdens en na de Tweede Wereldoorlog. Omdat ik de film had gezien, wist ik dat ze beide dood gingen aan het eind van het boek. Voor mij zat er dus weinig spanning in het boek. Ook werd het boek in een ik-perspectief geschreven, wat het niet bepaald persoonlijk maakt. Ik houd meer van boeken die in een ik-perspectief zijn geschreven. Wie hier wel van houd moet dit boek zeker weten lezen.

Daarentegen viel mij wel op dat er moeilijke woorden in het boek staan. Bijvoorbeeld: joyeuze (blz. 106), provocerend (blz. 146), maîtresse (blz. 61). Maar dit zal waarschijnlijk komen omdat dit al een wat ouder boek is. Je merkt echter niet dat deze woorden hinderen, want het verhaal zelf snap je echt wel. 

Dit boek is dus zeker aan te raden aan klasgenoten. Het is een mooi geschreven boek en je leest er vrij snel doorheen, ondanks de wat moeilijkere woorden.